Goed voorbeeld: Insectenwand bij Lustoord Hubertushofke

Apenheul
Het idee ontstond vorig jaar in Apenheul: met zijn 80 meter is hier de langste insectenwand van Nederland te vinden. Indrukwekkend, vond Anja Slaats. En dan laat de gedachte haar niet meer los. Is dit niet ook iets voor de coniferenwand langs de oprit naar haar woning aan de Goorsedijk in Mierlo?
80 meter wordt het niet, maar met 25 meter wellicht de langste van Brabant, en anders wel de mooiste. Het impressieboek dat Anja samen met een kunstenares maakte, verraadt een grote mate van creativiteit. Voor elke stijl is er wel een voorbeeld te vinden, of het nu strak, landelijk of frivool moet zijn. Zelfs voor balkons is er een insectenwand in de vorm van een schilderij.

Inbouwkast
Om de insectenwand te realiseren wordt in het najaar de haag gedeeltelijk gestript. Boven, onder en van achteren blijft hij in tact, maar aan de voorkant ontstaat een grote open ruimte, als het ware een inbouwkast voor biodiversiteit. Met een structuur van paaltjes, vlechtwerk, insectenhotels, bloeiende planten en natuurfoto’s ontstaat een gevarieerde een aantrekkelijke insectenwand. Goed voor vogels, insecten en andere beestjes en mooi om te zien.

Hulptroepen
Ideeën bedenken is één ding, maar hoe kom je daadwerkelijk tot uitvoering? De haag op privéterrein loopt langs meerdere woningen en een aantal buren doet mee. Maar dat was pas stap een.
Als particulier subsidie aanvragen is lastig, maar met de IVN om de hoek, was het contact snel gelegd. Sindsdien trekken Anja en Ton van Herpen samen op. Ton geeft aan dat IVN Mierlo bij Brabants Landschap met succes subsidie heeft aangevraagd en dat hij ondersteuning biedt en zo nodig met Anja op pad gaat. “Maar het is Anja die in elke container springt om te kijken of er iets te halen valt”, aldus Ton.
En dat werkt. Het is inmiddels een waar buurtproject geworden. Oekraïense jongeren, opgevangen door de Stichting Het Vergeten Kind in het logeerhuis aan de Goorsedijk, nemen het snoeien voor hun rekening. Leerlingen design van het nabijgelegen ROC gaan als eindexamenopdracht het ontwerp maken, materialen verzamelen en de compartimenten bouwen.  

In haar enthousiasme vertelt Anja vaak over haar project en verleidt zo ook anderen mee te doen of zelf na te denken over biodiversiteit. Als een zaadje dat zich steeds verder verspreidt. Zo inspireerde ze een tuincentrum het afvalhout niet langer te verbranden maar hiervoor een nuttige toepassing te vinden.
Aan sponsoren voor materiaal en handjes is inmiddels geen gebrek meer. Er is zoveel toegezegd dat ook op het IVN-terrein een 15 meter lange insectenwand verschijnt. Deze zal openbaar toegankelijk zijn en een educatieve functie vervullen. Volgend voorjaar vindt hier de feestelijke opening plaats.

Hubertushofke
Het Hubertushofke, gelegen op privéterrein, is niet openbaar. In alle rust kunnen de beestjes hun plek zoeken en zich nestelen. De naam is niet toevallig gekozen maar verwijst naar de overleden man van Anja, die zo een mooie herdenkingsplek krijgt.

Zo zal in nog geen twee jaar tijd een idee rijpen van zaadje tot plant. Het belangrijkste is je houding, geeft Anja aan. Je moet het willen, een bijdrage leveren aan een betere wereld, niet alleen maar nemen maar ook iets geven. Dan laat je je niet tegenhouden door beren op de weg, maar ga je stap voor stap verder. Niet wachten, gewoon beginnen is haar levensfilosofie.
Dat het werkt laat niet alleen dit project zien, maar ook het feit dat ze onlangs het regenwater volledig van het riool heeft afgekoppeld. Hoe dit in zijn werk is gegaan vertelt ze in het eerder verschenen ‘Goed Voorbeeld: Veelzijdig regenwater’.